Moja przygoda z teatrem

Teatr… teatr jest dla mnie miejscem, w którym mogę być kim chcę, jest miejscem, w którym mogę wykonywać rzeczy, których prawdopodobnie nigdy bym w rzeczywistości nie zrobił.

Nigdy nie zastanawiałem się, dlaczego chcę to robić, to przyszło samo z siebie. Może fakt, że lubię naśladować inne postacie po pewnym czasie przerodził się w chęć wcielania się różne osobowości i charaktery? Pamiętam jak pewnego razu występowałem przed całą szkołą z zapaleniem krtani, ale nie poddałem się, tylko – mimo bólu – powiedziałem wszystko. Było to w drugiej klasie szkoły podstawowej, więc występować zdarzało mi się już stosunkowo wcześnie. Niestety, szkoła i wiele innych rzeczy złożyło się na to, że dopiero w tym roku zacząłem regularnie uczęszczać na zajęcia teatralne. (Kto wie – może gdyby nie oferta mojej koleżanki, nadal bym nigdzie nie występował?)

Teatr jest dla mnie miejscem, w którym mogę być kim chcę, nawet, jeśli przychodzi mi się wcielać w postać zupełnie odmienną niż w rzeczywistości. Gdy czytam scenariusze bywa, że odnajduję w niektórych rolach siebie, a sytuacje przedstawione w sztuce traktuję, jakbym jeszcze raz przeżywał zdarzenia podobne do tych z mojego życia. Czasem niepozorna sztuka może obudzić dawne wspomnienia np. z wakacji… Kiedyś już mi się coś takiego zdarzyło. Gdy czytałem scenopis jednej ze scen, przypomniałem sobie perypetie i kłopoty, jakie miałem z pewną dziewczyną w czasie wakacji… Tyle, że na scenie nie ponosisz realnych konsekwencji tak, jak to bywa w życiu.

Do mojego pierwszego występu z teatrem Intermedium przystąpiłem niemal z biegu. Dwa tygodnie po obejrzeniu premiery spektaklu już grałem w kolejnym wystawieniu sztuki dla szkół (trzy razy w ciągu jednego dnia), a była na nim także moja klasa. Występ na scenie jest czymś niezwykłym… Lubię to uczucie lekkiej tremy, ale także niesamowite odprężenie po dobrze zagranej roli. Miło jest czasem usłyszeć na swój temat kilka słów pochlebnej recenzji albo tzw. konstruktywnej krytyki.

Scena jest dla mnie miejscem, w którym mogę się wyrazić, zrelaksować… przenieść w inne realia, inny świat. To coś pięknego, dlatego żałuję, że muszę czasami szybko kończyć zajęcia, bo jeszcze czeka mnie nauka (i powrót do szarej rzeczywistości).

Nigdy nie byłem realistą (i chyba nie będę), z tego powodu bardziej podoba mi się świat teatralny, w którym można zrobić niemal wszystko. Każdy z nas był kiedyś dzieckiem i wie, jakie przyjemne i beztroskie jest życie człowieka na tym etapie. Teatr daje mi porównywalne poczucie wolności i beztroski. W trakcie przedstawień zapominam o problemach życia codziennego i mogę się odciąć od otaczającego mnie świata.

Chciałbym w przyszłości mieć możliwość występowania na scenie (może na deskach teatrów w całej Polsce?). Zdecydowanie widzę się w roli aktora teatralnego (za nic nie chciałbym grać w serialach). Może kiedyś moje pragnienia się spełnią… Na razie próbuję czerpać z życia to, co najlepsze – przyjemność samorealizacji – i nie tracę z oczu moich marzeń.

Kamil Jankowski